مناطق آزاد از ابزارهای دولت ها برای تحقق راهبرد برونگرا در پارادایم جهانی شدن، از اصلیترین کانونهای توجه سرمایه گذاران محسوب میشود که از بدو تشکیل زمین مهمترین عامل در بین دیگر عوامل تولید مورد توجه می باشد و آنچه بعد از سپری شدن چندین دهه از تشکیل مناطق آزاد لازمه تغییر است تغییر رویکرد در برنامه ریزی در این نواحی لازم می باشد در پژوهش با رویکرد آینده نگاری به شناسایی مهمترین عوامل مؤثر، میزان و چگونگی تأثیرگذاری این عوامل بر یکدیگر و بر وضعیت آینده توسعه فضایی منطقه آزاد ارس می پردازد که در واقع زمینه تدوین سناریوها در مراحل بعدی و همچنین تدوین راهبردها، برنامه ریزی و سیاستگذاری برای رسیدن به سناریوهای مطلوب را فراهم میکند که از روش های دلفی و تحلیل اثرات متقاطع و نرم افزار میک مک به شناخت پیشران ها پرداخته است و از لحاظ روش توصیفی – تبینی و نتایج، کاربردی است در مرحله اول، 51 متغیر در قالب 4 عامل (اقتصادی، سیاسی و نهادی، اجتماعی و گردشگری و کالبدی و محیطی) ، شناسایی و از میان عوامل میزان تأثیرگذاری بر یکدیگر و بر آینده با روشهای مستقیم و غیرمستقیم، 13عامل کلیدی، جذب سرمایه، تحریم های بین المللی، توسعه دشت های کشاورزی و گلخانه ای، توسعه بخش صنعت، صادرات، قیمت زمین، توسعه شهری و روستایی، روابط دیپلماتیک با کشورهای حوزه قفقاز، رقابت منطقه ای با سایر مناطق آزاد، زیرساخت های گردشگری، رونق تجارت، تسهیل در واردات و مناقشه قره باغ و روند صلح، انتخاب، که بیشترین نقش را در توسعه فضایی آینده منطقه آزاد ارس، ایفا می نماید.

امنیت نرم افزار از چالش های مهم در توسعه نرم افزار است. هر روز آسیب پذیری ها و نفوذهای زیادی در نرم افزارهای مشهور گزارش می شود. همان طور که برای حل مشکل بحران نرم افزار بحث مهندسی نرم افزار مطرح شد، مهندسی نرم افزار امن در کاهش چالش­ های امنیتی نرم افزار مؤثر است. چرخه McGraw به عنوان یکی از ره یافت­ های­ توسعه نرم افزار امن تعدادی نقطه تماس امنیت نرم افزار را معرفی می­ کند که شامل مجموعه ای از دستورالعمل های صریح و مشخص در راستای اِعمال مهندسی امنیت در نیازمندی ها، معماری، طراحی، کد نویسی، اندازه گیری و نگهداری نرم افزار است. نقاط تماس امنیت نرم افزار برای استفاده در ساخت نرم افزار، مستقل از پروسه نرم افزاری است و به هر فرآیند تولید نرم افزار قابل اعمال است. بنابراین، می توان با تغییر چرخه توسعه نرم افزار مورد نظر و اعمال نقاط تماس، چرخه توسعه نرم افزار امن را ایجاد کرد. در این پژوهش، راه کاری برای نگاشت چرخه McGraw به متدولوژی RUP؛ به عنوان متدولوژی سنگین وزن توسعه نرم افزار؛ و تلفیق این دو متدولوژی در راستای ایجاد یک متدولوژی ساده و کارآمد برای توسعه نرم افزار امن (که RUPST نام دارد) ارائه و همچنین، فراورده های جدید RUP برای توسعه نرم افزار امن به تفکیک هر نظم ارائه و چهار نقش جدید نیز برای انجام فعالیت های مرتبط با امنیت نرم افزار تعریف می شود. راه کار پیشنهادی در یک پروژه واقعی در شرکت کارخانجات مخابراتی ایران مورد استفاده و ارزیابی قرار گرفت. دست آوردها نشان می دهد که بهره گیری و اجرای صحیح این ره یافت توسط توسعه دهندگان، به پیاده سازی و توسعه امن تر و مستحکم­ تر نرم افزار منجر می شود.

مقدمه و اهداف: چین تصویر کشوری تازه توسعه یافته از خود در جهان ترسیم کرده و به دنبال بهره گیری ازاین چهره به منظور تقویت قدرت نرم چینی به ویژه در مناطق درحال توسعه ایست که سودای توسعه یافتگی در سر می پرورانند. چین در قامت کشوری تازه توسعه یافته به درستی به مزیت اقتصادی خود در سطح جهان و مناطق درحال توسعه آگاه است. این کشور باوجود برخورداری از سابقه باعظمت تاریخی و فرهنگی، سیاست خارجی نرم افزارگرایانه خود را بر قدرت اقتصادی نهاده است. سیاست نرم افزاری پکن در برابر کشورهای درحال توسعه معطوف به جذب به الگوی چینی توسعه مطابق اجماع پکن است. پروژه کلان «ابتکار کمربند-راه» بر ضرورت های ژئواکونومیکی مبتنی و همواره به دنبال اطمینان بخشی است که توسعه و صعود چین مسالمت آمیز بوده و واجد منافع برای سایرین نیز خواهد بود. نیل به این اطمینان بیش از آن که با اتکاء به ابزارها و منابع فرهنگی در دستورکار پکن قرار گرفته باشد، به منتفع سازی اقتصادی مناطق درحال توسعه با هدف جذب آنها می انجامد. اگر الگوی متعارف قدرت نرم برآمده از خاستگاه نظری غرب مبنا قرار گیرد، چین با چالش های جهان شمول سازی فرهنگ خود مواجه است. ازاین روست که استفاده از مزیت نسبی اقتصادی در دستورکار سیاست خارجی پکن قرار می گیرد. روش ها: هدف مقاله آن است تا جایگاه اقتصاد را در سیاست خارجی نرم افزاری چین در مناطق درحال توسعه تحلیل کند که مستلزم شناخت چارچوبة مفهومی-نظری قدرت نرم و نتایج آن است. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی است و براساس پیوند اقتصاد-قدرت نرم به عنوان کانون سیاست خارجی نرم افزاری چین تبیین می شود. بنابراین، نوشتار پیشِ رو در پیِ پاسخ بدین پرسش برآمده که ابزارهای اقتصاد چه جایگاهی در سیاست نرم افزاری چین درقبال مناطق درحال توسعه دارد؟ فرضیه آن است که سیاست نرم افزاری چین در مناطق درحال توسعه معطوف به ایجاد «حوزه های نفوذ» با اهداف اقتصادی و سیاسی ازطریق قدرت نرم (غیرمستقیم) اقتصادی و سپس فرهنگی است. یافته ها: رهبران چین می خواهند ازطریق معرفی فرهنگ چینی تصویری نرم تر از خود ارائه نمایند و آن را با اتکاء به ابزارهای اقتصادی پیش می برند. سال2017 نقطه عطف مهمی تلقی می شود؛ نوزدهمین کنگره ملی حزب کمونیست چین، تفکرات شی جین پینگ با نام «سوسیالیسم با خصائل چینی در عصر جدید» را در اساسنامه حزب درج کرد و به جانمایی اهداف سیاسی در کنار اهداف اقتصادی در سیاست خارجی پکن مبادرت ورزید. قطعنامه ها نشان می دهند که چینی ها همچنان بر ابزارهای اقتصادی جهت پیشبرد اهداف سیاست خارجی تأکید می کنند. یافته ها نشان می دهند که چین از شرکای اصلی تجاری و سرمایه گذاری، از بزرگ ترین کمک کنندگان در آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین، «مدل توسعه» برای جهان درحال توسعه و از مهم ترین اعطاءکنندگان بورسیه تحصیلی دراین مناطق است. نتیجه آنکه قدرت نرم چین خصلتی اقتصادی دارد. در حالی که چین شریک اقتصادی جهان درحال توسعه دیده می شود، این به معنای گسترش ارزش ها، فرهنگ و ایده های چینی نیست. توان جاذبه آفرینی چین دراین مناطق اقتصادی است نه اینکه ضرورتاً فرهنگی باشد. دراین معنا قدرت نرم چین از ویژگی های متمایزی برخوردار است که بدان خصلت چینی می بخشد و آن را از مدل غربی متمایز می سازد. نتیجه گیری: نتیجه حاصله دلالت بر آن دارد که جاذبه چین در مناطق هدف، بیش از آن که برآمده از غنای تاریخی -فرهنگی این کشور باشد، برخاسته از قدرت صنعتی، علمی و فناوری آن است. تا زمانی که قدرت اقتصادی چین پیش رونده باشد، قدرت نرم این کشور نیز تقویت می گردد. باوجوداین، شواهد نشان می دهند به رغم اولویت دهی چین به آسیای جنوب شرقی و آسیای مرکزی در سیاست خارجی نرم افزارگرا، اما بیشترین دستاورد سیاسی و اقتصادی در آفریقا و آمریکای لاتین نصیبش شده است.

در تدوین سیاست های کلی برنامه هفتم توسعه باید به استعدادهای منطقه و مشارکت های محلی توجه ویژه نمود. هدف پژوهش حاضر بررسی رویکرد آینده نگر مناسب در تدوین برنامه هفتم توسعه بوده و آن را مورد بررسی تحلیلی قرار داده و به همراه آن راهکار های لازم را ارائه می دهد. پژوهش حاضر بر اساس هدف، کاربردی و از منظر نحوه جمع آوری و تحلیل داده ها در حوزه مطالعات توصیفی است. مقاله حاضر ابتدا از طریق مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسنادی به صورت نظری و با استفاده از روش روش تجزیه و تحلیل شکاف به تحلیل شکاف بین  وضعیت موجود با اهداف در نظر گرفته شده پرداخته است..نتایج تحقیق نشان می دهد که پیـاده سـازی تفکـر توسعه منطقه ای در حوزه کارکردی فعالیتهای اقتصادی و اجتمـاعی و با استفاده از رویکرد آینده نگاری منطقه ای قابلیت تحقق پیدا میکند و در این چرخه تمایزها و استعدادهای منطقه ای  باید بصورت تفصیلی مورد توجه قرار گیرد.همچنین بایستی به منظور تامین عدالت مناطق و ایجاد فرصت برابر، دسترسی همگانی به خدمات و دستاوردهای توسعه و نیز در راستای اجرای سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی و به منظور ایجاد تعادل و بهره مندی از امکانات مناطق و ارتقای توانایی در برابر انواع تهدیدات، توجه به توسعه منطقه ای مورد توجه ویژه قرار گیرد.:یافته های این پژوهش با بررسی رویکرد آینده نگر توسعه در ایران قدرت مطالعه را در راستای یافتن نتایج معنی دار و کمک به برنامه ریزان و سیاستگذراران برنامه هفتم توسعه افزایش داده و از تحلیل آنها با تکیه بر مستندات جمع بندی مناسبی ارائه می دهد .

اگرچه رویکردهای چابک توسعه نرم افزار، در مقایسه با چارچوب های سنتی اثربخش تر ند، فرایندهای تلویحی موجود در آنها، به تنهایی برای پرداختن به ریسک های پروژه کافی نبوده و استفاده از فرایندهای صریح، ضروری می باشد. به علاوه، مدل های مدیریت ریسک سنتی، با فلسفه چابک، درتعارضند. هدف این پژوهش ارایه یک مدل فرایندی مدیریت ریسک، متناسب با پروژه های توسعه چابک می باشد. این پژوهش کیفی، با کمک روش های فرا ترکیب، دلفی و مدلسازی ساختاری-تفسیری انجام شد. اجرای فراترکیب با کدگذاری 28 سند علمی صورت گرفت و یافته های اولیه با استفاده از روش های دلفی و مدل سازی ساختاری-تفسیری با جمع آوری نظرات 12 نفر از خبرگان تکمیل و وابستگی بین فرایندها مشخص گردید. نتایج پژوهش، علاوه بر شناسایی نقشی جدید تحت عنوان تسهیل گر ریسک در تیم پروژه، به شناسایی هشت گام فرایندی در قالب سه گروه «متناسب سازی»، «تعهد به ریسک» و «پسا ریسک» منجرشد، که منطبق با مراحل موجود در چرخه حیات پروژه های توسعه چابک نرم افزار، جانمایی گردید.

چالش های توسعه نرم افزار با استفاده از روش چابک با تمرکز بر الزامات غیر عملکردی، یکی از مسائل مهم در حوزه مهندسی نرم افزار است. الزامات غیر عملکردی شامل مواردی مانند کارایی، امنیت، قابلیت استفاده، قابلیت نگهداری و قابلیت توسعه هستند که در طراحی و توسعه نرم افزار بسیار حائز اهمیت هستند. با وجود این، در روش چابک، چالش هایی برای ادغام الزامات غیر عملکردی با الزامات عملکردی وجود دارد و همچنین بررسی و ارزیابی این الزامات در طول فرآیند توسعه نرم افزار بسیار مهم است. نیازمندی ها و الزامات غیر عملکردی(NFR) اغلب به عنوان یک مسئله مشکل ساز گزارش می شود. NFR ها مولفه های کیفی می باشند که بر روی انتظارات متمرکز می شوند و در حقیقت برای داشتن سیستم کاربری بهینه و آسان به ما کمک می کنند که دارای کارایی و بازده قابل قبولی باشد.